સોરઠી ગામઠી ગઝલ (અછાંદસ)
બેહૂદુ લાગે તો માફી જરા લખણ આ ગામડિયું સે,
આંગળિયુંથી દાઇરભાત ખાતા લાગે જણ ઉતાવળિયું સે;
ગૅસસ્ટવના ગતકડાંમાં ઇ ન પડે લોકઉજળા,
પકાવવા અન્ન ઈમના સૂલે બરતણ બાવળિયું સે;
કઠણ કરથી સાંદેણા સરિખો રોટલો ચડે સૂલે,
હરૂભરૂ જોઈ સે તગતગ દાંત કાઢતી તાવડિયું સે;
હૌના દલડાં જાણે કે સિમસિમ ખુલત ખજાના,
પરોણાગતમાં દૂધની તાંહડિયું ને ખીલે ગાવડિયું સે;
માયુંનાં હયડાં બાઈંધા સે એના સોરુંની ડોકે,
ડાયા માણહું ને લાગે દોરાધાગાનું માદળિયું સે;
હખિયાં સે હૌને કારણ ખાલી ઈ કે સંતોષ સે હૌને,
ઘણું કેવાય સ્યાર દીવાલું ને માથે વિલાયતી નળિયું સે;
માંડીને કરસું પસી કયેંક એઇને વખત મઈલે,
‘શિરીષ’નાં ગામડાંની રૂડી ને રૂપાળી વાતડિયું સે.
-સતીષ વૈશ્નાણી ‘શિરીષ’
