જુગતીને તમે જાણી લેજો પાનબાઈ,
મેળવી વચનનો તાર રે,
વચનરૂપી દોરામાં સુરતાને બાંધો
ત્યારે મટી જશે જમના માર રે … જુગતી
જુગતી જાણ્યા વિના ભક્તિ ન શોભે
ને મર્યાદા લોપાઈ જાય રે,
ધરમ અનાદિનો જુગતીથી ખેલો તો
જુગતીથી અલખ જણાય રે … જુગતી
જુગતીથી સહેજે ગુરુપદ જડે ને,
જુગતીથી તાર બંધાય રે,
જુગતીથી ત્રણ ગુણ નડે નહીં ને
જુગતી જાણ્યેથી પાર જવાય રે … જુગતી
જુગતી જાણે તેને રોકે નહીં કોઈ
તે તો હરિ સમ બની જાય રે,
ગંગા સતી એમ બોલિયાં રે પાનબાઈ,
તેને નમે જગનાં નરનાર રે …જુગતી
– ગંગા સતી
જીવ ને શિવની થઈ એકતા ને પછી કહેવું નથી રહ્યું કાંઈ રે, દ્વાદશ પીધો જેણે પ્રેમથી ને તે સમાઈ રહ્યો સુનની માંય રે … જીવ ને. તમે હરિ હવે ભરપૂર ભાળ્યા ને વરતો...
રાત રહે જાહરે પાછલી ખટઘડી સાધુ પુરુષને સૂઇ ન રહેવું; નિદ્રાને પરહરી, સમરવા શ્રી હરિ, ‘એક તું’ ‘એક તું’ એમ કહેવું … રાત જોગિયા હોય તેણે જોગ સંભાળવા, ભોગિયા હોય...
ભક્તિ હરિની પદમણી પ્રેમદા પાનબાઈ, રહે છે હરિ એની પાસ રે, એવી રે ભક્તિ ક્યારે ઉરમાં આવે, જ્યારે થાવ સદગુરુના દાસ રે … ભક્તિ હરિની અભયભાવના લક્ષણ બતાવું...
