રાંગમા ઘોડી શોભતી
એની મુછડીયું વાંકાં વળ લેતી,
દાઢી કાતરીયાળી ફર ફરકતી,
એની આંખ્યુ વગર કસુંબે રાતી,
એકે હજારા ઇ રણમાં જુજતો ઘાયે
ઇ આખો વેતરાતો, તોય દુશ્મનો ને
વાઢતો, તલવાર એની વીંઝતો,
ગૌ બ્રાહ્મણ પ્રતિપાળ ઇ વીર
ભાલે ભાલાળા વેરતો,
ખાંડા કેરા ખેલ ખેલવા ઇ ભડ ખડગ ખેંચતો,
આટલી એંધાણી દરબાર તણી ના ઇ
વચન લોપતો, ટેક ખાતર શીશ
સમર્પતો ના પોરઠના પગલા ભરતો…
લી – દિવ્યરાજસિંહ સરવૈયા ( સંગાણા)