ઉઠે અલબેલા, થઇ રણઘેલા ચડે અકેલા રણજંગે
કાળ પીધેલા, શૂર ભરેલા દેવ દીધેલા હયસંગે
સમદર છકેલા, મરદ મઢેલા સૌની પહેલા વેર કરે
ધર ધરમની ધરવા, પરદુઃખ હરવા મરદો મરવા તેગ ધરે..
મરદો મરવા તેગ ધરે
આ પણ વાંચો
(છંદ ગીયામાલતી) ભુલોક નું ભુષણ વળી લાવણ્ય મય જ્યાં પ્રક્રુતિ ફેલ્યા મનોહર ગિરિ કાનન વિમલ ગંગા ની ગતી વેદો પુરાણો ઉપનિષદ જ્યાં જગતનો ઉત્કર્ષ છે જંબુય દ્વિપે જગત...
નેક, ટેક અને ધરમની જ રે, અને વળી પાણે પાણે વાત,
ઈ તો સંત ને શૂરાના બેસણાં, અમ ધરતીની અમીરાત,
Share this:FacebookPinterestTwitterEmailPrint
ગીર કેહર ના વટ સાચા ને શીયાળ ભેળીયા શુ સમજે.સિંહ જટાળો એ જ સમજવો હોય ઉદારી મસ્તી મા…. ડાલામથ્થો ને દશહથ્થો, જબરી મોઢે મૂછ;સવા બે હાથનું પૂંછ, વકરેલો વનનો...
